(door Jitze Koops) Bij de Hel van ’63 komen er bij een ieder beelden op het netvlies van de barre tocht langs de elf steden van Friesland. Een tocht onder bizarre omstandigheden met vele afvallers, maar ook deelnemers die de finish uiteindelijk hebben gehaald. Voor allemaal geldt dat ze de rest van hun leven als held verder zijn gegaan!
Na deze bizarre tocht werd er nimmer meer zo’n zware tocht verreden, tot op 14 februari 2016!
Op deze dag gingen enkele leden van de ijsclub Haarlem de strijd aan met de elementen, door weer en wind werd de regen en kou getrotseerd. Het bleek een veldslag te worden waar slechts 400 van de 1200 deelnemers de eindstreep gingen halen.
Jeroen had vernomen dat de tocht dit jaar weer verreden ging worden en trommelde een groep medestanders van de ijsclub op. Gezamenlijk werden er plannen gemaakt voor de deelname, de trainingen vooraf en een plekje om de avond vooraf te slapen. Iedereen ging er met gematigd enthousiasme tegenaan onder het motto; “mochten de omomstandigheden te bar zijn dan blijven we lekker thuis”.
Maar wie eenmaal de Elfstedentocht gaat rijden, droomt hier dag in dag uit van. De weken vlogen voorbij, en hoe dichterbij de tocht kwam, des te duidelijker de voorspellingen van Piet Paulusma. De beste man beloofde helaas weinig goeds. Tja wat doe je dan? Uiteraard mee doen!
Zo ging er een groep van 8 man in het donker van start vanuit de nieuwe Elfstedenhal. Bij de start viel de regen en kou nog mee, maar een ieder was toch warm gekleed en een regenjas was ook geen overbodige luxe.
Via de Zwette op naar Snits (Sneek) en halverwege werd er onderling al gevraagd: “jij al natte voeten?” maar ook: “ik heb het nu al koud”.
Via de Zwette op naar Snits (Sneek) en halverwege werd er onderling al gevraagd: “jij al natte voeten?” maar ook: “ik heb het nu al koud”.
Na Snits is het al snel stempelen in Drylts (IJlst) en met de wind in de rug werd ook de stempel van Sleat (Sloten) snel behaald. Na zo’n 65 km wind mee was iedereen aan de welverdiende koffie en appeltaart toe. De kleren gingen uit, een enkeling probeerde zelfs de sokken op de verwarming te drogen en nadat een ieder weer opgewarmd was, gingen we weer op pad. Eenmaal buiten bleek dat de opwarming van zeer korte duur was en dat de kou weer snel vat op ons kreeg. De wind in de rug werd zo langs het IJsselmeer langzaam zijwind, maar ook dat mocht niet deren en het harinkje in Starum (Stavoren) ging er bij Hugo prima in. Hierna op naar Hylpen (Hindelopen) en daarna Warkum (Workum) en vanaf hier zou de tocht pas echt beginnen met volle bak wind tegen tot Dokkum!
Langs de rietkragen naar Boalswert (Bolsward) en nog via de geboorteplaats van Jitze, Wytmarsum (Witmarsum), dit was wel heel verleidelijk om lekker naar het ouderlijk huis terug te keren voor warme chocolademelk. Maar nee DOOR!!! Op naar Harns (Harlingen) alwaar wederom een poging werd gedaan tot opwarmen met heerlijke erwten-soep en chocolademelk. Hier kwamen de herinneringen aan de hel van ’63 goed naar voren toen er werd geroepen dat Bartlehiem over een uur dicht zou gaan. Onmogelijk om dit binnen een uur te bereiken, maar goed maar weer snel op pad dan. DOOR!!!
In Frentsjer (Franeker) werd het stempellokaal voor de neus van de heren gesloten. Het was onverantwoord om verder te gaan, nog slechter weer was in aantocht en er werden nu al vele mensen met onderkoelingsverschijnselen afgevoerd. Helaas geen stempels meer, dan maar braaf luisteren naar de organisatie en op naar Ljouwert (Leeuwarden) Nee we gaan DOOR!!! In ieder geval eerst naar Bartlehiem en daar konden we altijd nog snel naar Ljouwert. Richting Bartlehiem werd het steeds kaler, natter en vooral kouder maar door weer en wind kwamen we er wel. Of we nog snert wilden, want dat was er nog in overvloed. Meerdere koppen snert werden gulzig genuttigd. Hier kwamen de stempels weer uit de tas en kregen we er toch één. Dokkum was nog maar 14 barre kilometers wind tegen en vanaf daar de wind in de rug naar de finish. Een ding was duidelijk, we gaan DOOR!!! V
Via de rietkragen van de Dokkumer IE (Dokkumer EE) kregen we ook een warm onthaal en een stempel toe! Hier werd de verlichting uit de volgauto gehaald (Remko bedankt!) want het begon al langzaam te schemeren. De opluchting was groot, we gingen het halen! Wederom via de Dokkermer IE en vervolgens via de Bonkefeart (Bonkevaart) werd uiteindelijk de warme Elfstedenhal bereikt alwaar het wel verdiende kruisje in ontvangst werd genomen.
Onder het genot van een warme chocolademelk en een enkeling met bier, werd er geproost op een memorabele tocht die wat ons betreft na de hel van ’63 met stip op nummer twee komt!
Deelnemers:
Luc Paanakker, Jeroen van Hoek, Hans de Haan, Sander Ottolander, Paul Vos, Ton Lemmers, Theo Bakkum, Hugo de Groot en Jitze Koops (schrijver). En grote dank aan Remko Oexeman, chauffeur van de volgwagen voor de materiële en mentale ondersteuning.
Ps. Deze editie werd in tegenstelling tot die van 1963 niet op de schaats maar op de fiets verreden.
Website Winterfiets Elfstedentocht