Op 23 juni hebben vier ijsclubleden 330km weggetrapt in een rondje rond het IJsselmeer. Een prestatie die onverwacht aandacht kreeg in de landelijke media.
Zondagmorgen half zes fiets ik door verlaten straten richting Spaarndam. Haarlem ligt nog op één oor als wij ons verzamelen bij de ijsbaan van het dorp. De vraag is of we hier vanavond weer staan. De equipe ziet er veelbelovend uit. Ger fietst 10.000 km per jaar en de andere drie zijn marathonrijders. Echter een schaatsmarathon duurt maar 20 minuten en bij deze rit gaat de kleine wijzer het klokje rond. Voor Ton is het een verdubbeling van de grootste afstand die hij ooit op een dag gereden heeft. De anderen kennen het rondje.
De vooruitzichten zijn gunstig. Een zonnige dag, geen regen en een matige oostenwind. We rijden met de klok mee zodat we het laatste stuk de wind achter hebben. De keerzijde is 30km wind tegen op de Afsluitdijk. De sinds 1 april afgesloten Afsluitdijk. De dijk wordt gerenoveerd en is drie jaar gesloten voor fietsers. Na veel protest uit wielerkringen is het fietspad op vier zondagen opengesteld.
Jeroen en Ton hebben de route op hun GPS zodat ik alleen maar hoef te volgen terwijl we via een ingewikkelde route door de Zaanstreek slingeren. Een pontje over het Noordhollandskanaal blijkt uit de vaart zodat we even moeten zoeken maar weldra zitten we op lange rechte wegen naar het noorden waar niet veel fout kan gaan. Ik kan nu op kop gaan meedraaien en het doet me goed om het verstand op nul te zetten en de blik op de einder te richten na een stressvolle tijd met zorgen over een ernstig ziek familielid. Ik ben geen groot bewonderaar van het Noordhollands landschap maar zo aan het eind van de lente is het best mooi hier. Met zijwind draaien we een strak tempo van zo’n 35 km per uur en de route is goed uitgestippeld door Jeroen op een smal bruggetje over een sluis nabij Edam waar we de fietsen boven ons hoofd moeten overdragen.
Dat brengt ons vlot bij de Afsluitdijk waar een leger felgeel geklede verkeersregelaars ons overbodige aanwijzingen geeft want door hekken en linten kun je niet verkeerd rijden. Ik moet denken aan het artikel in Volkskrant van onlangs waarin een journalist zijn ervaringen beschrijft als undercover verkeersregelaar. Conclusie; in hoofdzaak een zinloze en overbodige baan. En inderdaad staat het merendeel van de tientallen regelaars ons nietsnuttend aan te staren. Daarbij gaat het over een stukje van enkele honderden meters aan het begin van de dijk waar het fietspad gedeeltelijk is weggehaald. De overige dertig kilometer ligt er ongeschonden bij en je vraagt je af waarom het fietspad niet elk weekend open kan als er niet gewerkt wordt. Oké, het verstand kan maar beter op nul en zo draaien we kop over kop tegen de wind naar Kornwerderzand. Als we daar stoppen krijgen we een microfoon onder de neus van Radio 1 met de vraag wat we vinden van de openstelling van de dijk. Het fragment wordt in het nieuws van 13.00 uur uitgezonden en ik krijg ’s avonds twee appjes van vrienden die me herkend hebben. Geinig en je voelt je toch een heel klein beetje BN-er.
In Makkum, na 130 km, is onze eerste rustpauze op een terras op het dorpsplein. Er zitten nog een aantal fietsers die het rondje doen maar over de dag heen zijn het er minder dan ik had verwacht. Friesland ligt er mooi bij in de zon. Langs slingerende dijken en door knusse dorpjes bereiken we de Noordoostpolder. Hier reed ik bij eerdere tochten langs eindeloos saaie bietenvelden maar gelukkig heeft Jeroen gekozen voor de IJsselmeerdijk. Je fietst hierbij het hele eind langs het water wat op deze dag een prachtig gezicht is met de vele zeilboten.
Ook op Flevoland fietsen we op de rand van land en water en nu we de wind in de rug krijgen, is dat geen straf. We houden het allemaal goed vol. Er is wat gemopper over rug- en zadelpijn maar de kilometers worden over het algemeen goed verteerd. Ook de fietsen geven geen krimp. Je merkt dat de banden beter worden want enkele jaren geleden had er geheid iemand lek gereden op deze afstand. Bij Lelystad is onze laatste stop en voort kachelen we dwars door Amsterdam naar onze veilige thuishaven. Bij Halfweg nemen we afscheid van Ger en Ton die richting Spaarndam fietsen. Het laatste stuk met Jeroen ben ik benieuwd of ik nog iets over heb na 14 uur fietsen. Zo schieten we in grootse stijl met 36 km per uur Haarlem binnen. Toch beter dan gebroken over de finish te komen, wat me ook wel gebeurd is.
Één van de tochtgenoten appte dat hij gesloopt was, een ander appte een foto van een lekker biertje. Ik vond deze tocht van de zes die ik heb afgelegd, één van de makkelijkste. Sterker nog, ik heb al weer zin in de volgende. IJsclubleden die hun conditie een boost willen geven; 21 juli en 4 en 18 augustus is jullie kans. Ik ga graag mee!
Gerard Murre