Een paar dagen voor de aankondiging en de gestuurde route wordt er al druk gekeken op de vele weersite. Wat zal het gaan worden op de 1ste augustus? Wakker geworden op deze zondagmorgen laat voorlopig droog weer zien, dus er is geen excuus om thuis te blijven (die hebben immers altijd ongelijk).

En om 9 uur verzamelt er een groep pedaleurs voor ons clubhuis. Op een vraag van Hans de Haan wordt de groep in tweeën gedeeld met als resultaat dat er 7 fietsers zijn die de 160 km aandurven met Hans als wegkapitein. De rest (15) gaat met Hugo en Franka mee waarbij Hugo de groep, waaronder ikzelf, over de route van 130km gaat “jagen”.

Vertrokken met droog weer duurde niet heel erg lang. Na zo’n 30 km waren we aan de beurt. Diverse regenjacks worden uit tasjes en rugzakken getoverd en even later rijden de 15 verder als een bont gekleurd gezelschap. En dat was wel nodig ook. Met bakken kwam het uit de lucht. Gelukkig lonkte even verderop een schuilplaats onder de brug van de N207.

Druipend van het water konden we daar de bui afwachten. Voor zover we konden zien zou het de rest van de reis droog blijven of meevallen.
Rond lunchtijd doemt onze koffiestop ’t Veldhuis op. Een leuke pannenkoekerie waar 15 nog drijfnatte fietsers welkom waren. Dit hartelijk onthaal hebben we natuurlijk beloond met een heerlijke pannenkoek.

Tot zover is het technisch goed verlopen met onze racemonsters maar bij aanvang van de tweede helft trapt Ben z’n ketting stuk. Na wat gepruts en gitzwarte handen is de ketting weer gerepareerd en kunnen we verder.
Op de fiets weer voldoende opgewarmd kunnen er wat jasjes uit. Maar als Kees de Jong deze uittrekt blijkt zijn fiets ook achteruit te kunnen rijden en de naast gelegen sloot opzoekt. In een flits weet Kees het totaal afzinken te voorkomen.

En dan krijgt Peter Kerstens een lekke band. Gelukkig zijn er 14 anderen die Peter allerlei adviezen geven en kijken toe hoe hij dat flikt.

Nee, hoe anders gaat het als vervolgens Ella Komen lek rijdt. Zij hoeft alleen maar te kijken hoe anderen een nieuwe binnenband met precisie in het achterwiel weten te krijgen.
De reis kan weer verder als na een soort grindpaadje Lou Hoogewerf een lekke pijp krijgt. Onderzoek naar de oorzaak hiervan wordt niet gedegen uitgevoerdwaardoor na 5 km Lou opnieuw aan de beurt is. Maar nu wordt er meer tijd besteed en na minutieus onderzoek en de scherpe nagels van Ella wordt het prikkertje gevonden en verwijderd. Dit bleek gelukkig ook het laatste probleem en werd de reis weer voort gezet.

Bij Korteraar was nog een dubieus bruggetje in de route opgenomen waar iedereen met gevaar voor eigen leven met fiets en al aan de overkant wist te komen. Grappig dat 500 meter verderop een normale brug was !

Rond 5 uur zagen we weer de vertrouwde omgeving waar ons IJsclub Haarlem clubhuis staat.
Een prachtige onvergetelijke dag waar we de regen en alle technische problemen snel kunnen vergeten. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Ben Jonkers