Toen eind november de avondklok werd aangekondigd was dat ook vanuit sportief oogpunt best balen; voorlopig alleen nog overdag trainen en even geen marathons of langebaanwedstrijden meer. Blij verrast was ik toen ik in de planning zag dat het NK Marathon voor Masters, waar ik al voor was aangemeld, in de middag gepland stond en dus “gewoon” door mocht gaan.
Dus op 18 december ging het aan het aan het eind van de ochtend, samen met Gem Wender, Jack van Honschoten en Marco van Veen, richting de ijsbaan van Breda. Al het materiaal extra gecheckt, QR-codes mee en op naar de baan. Na aanmelding, controle en het in ontvangst nemen van de “wedstrijdcaps”, was het tijd voor de warming-up en opstellen voor de start. De Heren Masters reden, samen met de twee categorieën 40+ en 50+, een marathon over 80 ronden. Na ons zouden ook de 60+ en dames nog samen starten in hun eigen wedstrijd.
Door de grote groep rijders en aardige niveauverschillen was het in het begin redelijk chaotisch, goed opletten dus. Hoewel er geen publiek langs de baan mocht staan, deed de omroeper zijn werk, goed voor de sfeer. Gem, een paar jaar geleden nog podiumklant, liet zich ook vandaag weer veelvuldig van voren zien. Het ijs was niet al te best, en halverwege de wedstrijd bleef hij met zijn schaats in een wak steken; hij belande in de kussens. Jack en Marco bleven in de groep vooraan de wedstrijd meedraaien, zelf reed ik in een pelotonnetje daar weer achter. De beslissing bij de 50+ was inmiddels wel gevallen: Drie rijders op grote voorsprong, waarbij latere 50+winnaar Kurt van de Nes, die solo een ronde voorspong pakte. In de rommelige sprint daarachter ging de winst bij de 40+ naar Arjan Elferink. Jack sprintte naar een 7e plaats, Marco naar de 10e en zelf werd ik 14e in mijn categorie.
Op de terugweg lekten de eerste berichten uit over een volledige lockdown. Tevreden terugkijkend om een onverwachte “tussendoor” wedstrijd wisten we dat dit meteen ook voorlopig weer de laatste wedstrijd zou zijn.
Evert Jan van Dijk