Treurig nieuws van het natuurijsfront.

Het bestuur van de stichting Overijsselse Merentocht en trotse organisator van een schaatstocht van 200 kilometer over – u raadt het al – de Overijsselse Meren, heeft bekend gemaakt dat de stichting wordt opgeheven: Geliquideerd, ophoudt te bestaan, er mee stopt voor altijd!

Al meer dan 20 jaar ben ik lid van deze stichting, of eigenlijk donateur, wat een versnelde inschrijvingsprocedure garandeert voor dit beloftevolle evenement. Nimmer in die 20 jaar is de tocht uitgeschreven. Sterker nog: in de 25 jaar dat de stichting bestaat is de Merentocht nog nooit gereden.

In dit filmpje uit 2021 toont voorzitter en naamgenoot Roelof Groen nog goede hoop, hoewel het regent en na enkele dagen vorst toch weer dooit. En een corona-lockdown heeft ook niet echt geholpen voor het moreel. Hij legt uit dat we de moed erin moeten houden en paraat moeten staan, want het kan van de ene dag op de andere gebeuren. De draaiboeken lagen al klaar.
Maar nu werpt hij dus nu de handdoek in de ring. Geen draagvlak meer bij de aangesloten organiserende clubs.

Denk nou niet dat er niks gedaan werd in al die jaren. Regelmatig ontving ik informatieve mailtjes over een gewijzigde inschrijvingsprocedure, andere startplaatsen en geactualiseerde veiligheidsprotocollen. Aan bestuurlijke daadkracht geen gebrek, en aan enthousiasme evenmin. Aanstekelijk zelfs. Ik kon mij er echt op verheugen als in de herfst (buiten nog plus 20 graden) dit soort winterse informatie binnenkwam. Maar nu is het dus voorbij.

Drs P. heeft begin jaren 70 al in zijn lied ‘Elfstedentocht’ het tragische lot van de Elfstedentocht bezongen, met de onvergetelijke strofe “O, mijn Elfstedentocht”. Overtuigend, al was zijn rijstijl wat krampachtig. Nadien hebben boerenzonen Evert van Benthem en Henk Angenent nog eeuwige roem vergaard door de tocht zowaar te winnen. Zelfs verliezers als Jan Roelof Kruithof en Erik Hulzebosch werden nationale bekendheden omdat ze de tocht juist niet wisten te winnen. Dat is nog eens topsport.

Schaatsers zijn nu onvermoeibaar – maar ach, het water blijft maar vloeibaar.

Gaat de Koninklijke Vereniging De Friesche Elf Steden dit droeve voorbeeld van de Overijsselse Merentocht volgen? Ik kan het mij niet voorstellen. Het zou ook niet verstandig zijn, want door de klimaatverandering zullen de extremen juist toenemen. Daar zijn wij nauwelijks nog echt op voorbereid. Misschien ontdekt het IPCC (de onderzoeksdenktank voor klimaatverandering) wel dat we van de weeromstuit juist een kortstondige en heftige ijstijd gaan beleven in de Noordelijke Nederlanden. Ik verwacht het niet, maar je weet maar nooit. Er is nog zoveel onduidelijk, we kunnen er ons nauwelijks een voorstelling van maken. En de schaatsvereniging der schaatsverenigingen moet vooral eeuwig paraat blijven – in ieder geval in de winter.

Maar voor de OTM zit het er nu op. Bij wijze van eerbetoon aan alle mensen die zich hier belangeloos voor hebben ingezet, sluit ik af met de in mijn oren poëtische namen van de startplaatsen van de Merentocht, die nooit gereden is:

RIP OMT
Muggenbeet, Kadoelen, Blokzijl en ja: Dwarsgracht, Sint Jacobsklooster, Belt-Schut-sloot, Wanneperveen meteen.
Natuurlijk: Giethoorn, Kalenberg, Ossenzijl en Kuinre, Oldemarkt ook, ja zeker. En Steenwijk tot besluit.

Roelof Balk