Impressie Masters Allround Games in Stavanger 7 t/m 9 maart 2025.
(WK Masters allround)

Begin maart 2025 vertrok een aantal ijsclubleden naar Noorwegen om zich te meten met de Internationale Masters die daar hun WK in de diverse leeftijdscategoriëen reden. Lees hier ook het bronzen verhaal van Bert Nijdam.

Er deden 55 vrouwen mee en 145 mannen uit totaal 16 landen, waaronder oud olympisch sprintkampioen en wereldkampioen (1984) Gaetan Boucher.
Onze deelnemers waren: Monique Boerema (D60), Justin Wenker (H30), Michael Heemskerk (H35), Bert Nijdam (H40), Evert Jan van Dijk (H45), Frans Verhoeven (H55), Erwin Henkes en Kees Langeveld (H65). Het toernooi werd uiteindelijk afgesloten met maar liefst drie podiumplaatsen (Monique -zilver, Bert- brons en Michael – goud ….en wereldkampioen in de categorie H35.  Voor o.a., Bert was dit zijn eerste internationale krachtmeting en dan nog wel brons op een WK! Hoe Bert dit heeft beleefd volgt hier.

Door Bert Nijdam.
Vanuit een zonovergoten Nederland waar de lente al begonnen was, kwamen we aan in een koud en mistig Stavanger. Vanaf het vliegveld direct de taxi gepakt om op de donderdag nog wat te kunnen trainen en het ijs te voelen. De baan is prachtig en oogt fris, nieuw en overzichtelijk. Het ijs voelde snel en goed. Na de training met alle Nederlandse masters een groepsfoto gemaakt en door naar het hotel.

Vrijdagochtend was de eerste training met Peter. Een paar glijstarts, een steigerung en wat rustige rondjes lekker op druk rijden was voldoende. Niet teveel doen, want ’s avonds stond de eerste 500m op het programma.
Na een kort openingspraatje en de officiële opening viel het eerste startschot. De zenuwen gierden door mijn lijf, maar ik herinnerde mezelf eraan om rustig te blijven en me te focussen. Het hoort er nou eenmaal bij. De eerste 500m ging goed, ondanks een moeilijke tweede binnenbocht toch een mooie 42-er en maar 0,16 seconde boven mijn pr. De kop was eraf en de zenuwen verdwenen naar de achtergrond. ’s Avonds nog een verkennend rondje gelopen door de mooie havenstad en op tijd naar bed.

De volgende ochtend moest er een 3km gereden worden. Een WK rijd je niet elke week, dus ik ging gewoon vol erin. De laatste twee rondjes waren zwaar, maar desondanks toch een nieuw persoonlijk record gereden waar ik heel blij mee was; 2 seconden eraf!
In de middag stond de 1500m op het programma. Ik probeerde zoveel mogelijk te herstellen van de 3km, at wat en zocht opnieuw de focus. Elke afstand weer opnieuw, toch een uur voor de start weer die zenuwen. Maar zenuwen betekent ook weer scherp zijn en focus. De 1500m dus weer vol erin. Hij liep erg lekker en weer maar 0,4 seconde boven mijn PR. Daar was ik erg blij mee, zeker omdat er al een zware 3km in de benen zat.
De tweede dag zat erop en ’s avonds genoten we met Evert Jan, Peter, Meggy en Irene in een leuk restaurantje van een goede maaltijd.

In de avond zag ik tot mijn verrassing dat ik in het tussenklassement op plek 3 stond. Dat had ik nooit verwacht. Maar dat betekende dus wel dat de 5km er echt om ging. Ik mocht 15 seconden verliezen. We weten allemaal dat het hard kan gaan op de lange afstanden, dus ik was er nog niet gerust op. Zeker omdat de nummer 4, mijn rechtstreekse tegenstander in de rit, een scherp PR had staan! Zelf had ik maar één keer in Haarlem een 5km gereden in zware omstandigheden, waardoor ik niet goed wist waar ik stond. Flinke zenuwen wederom dus! Maar het startschot komt hoe dan ook. Mijn concurrent was een Noor, dus dat maakte de strijd nog leuker. De eerste ronden ging het gelijk op, een paar keer kwam hij sterk onderdoor, maar ik kon mee met hem en uiteindelijk zelfs iets versnellen, waardoor ik hem voor bleef. De laatste 3 ronden waren een strijd tegen mezelf, alles deed pijn, maar ik kon mijn rondetijden nog redelijk vlak houden en de aanmoedigingen van de clubgenoten hielpen me er zeker doorheen. Ik had de rit gewonnen en mijn 3e plek veilig gesteld. Ik moest wel 5 minuten op een bankje liggen voordat ik weer een beetje op mijn benen kon staan om nog even de aanstaande wereldkampioen Michael naar de finish aan te moedigen!

In de avond was er het slotdiner met de prijsuitreiking. Een hele gezellige avond en een bijzonder schaatsweekend, onwijs mooie prestaties van iedereen en hele fijne coaching van Peter. Heel leuk om zo het internationale gevoel te ervaren en mee te maken en mooi om te zien hoe iedereen het met elkaar beleeft. En natuurlijk onwijs blij met mijn bronzen medaille.

Bert Nijman