Zaterdag 25 mei om 10 uur verzamelen de racefietsers weer bij de schaatsbaan voor hun tochten. Ik kies, net als ongeveer 15 anderen, de 75 km tocht naar de Amstel en verheug me op het stukje Groene Hart.
Eigenlijk had ik een afgelasting van de tocht verwacht, want het heeft de afgelopen 24 uur heel veel geregend. Maar, vanaf 10 uur, het klopt met de buienradar, is het droog! In een pontonnetje pedaleren we naar Spaarndam, Halfweg, Zwanenburg, Badhoevedorp en het Amsterdamse bos. Onderweg een zilverreiger. In het bos ruikt het heerlijk naar ui: look-zonder-look.
In Amstelveen fietsen we om, want het fietspad van de route is opgebroken. En daar is ie dan: de Amstel! We meanderen door het groene landschap. Gelukkig is de grutto nog te horen; dat hoort bij zo’n plaatje. Zo bereiken we Amstelhoek. Wat een heenweg!
Koffiestop; en wat is de appeltaart daar lekker. Als je ook wilt, we zaten bij de ijssalon. Tijdens de koffiepauze begint het te miezeren. We gaan allemaal onder de parasols zitten. Buienradar wordt druk geraadpleegd: het is een overtrekkende bui!
Als we weer opstappen begint het toch echt harder te regenen. Eén voor één besluiten we de regenjasjes tevoorschijn te halen. Zo gaan we op pad. Het is helaas echt geen losse bui. Inmiddels is het overal rond ons grijs. We passeren De Kwakel en Aalsmeer in de stromende regen. Dan dat minderfraaie stuk langs Schiphol, maar dat zien we niet door de regen. Weer omleidingen en uiteindelijk rijden we onze eigen route door Hoofddorp richting geniedijk en Vijfhuizen. Dan kortste weg door de stad richting schaatsbaan. Als ik eenmaal thuis ben, ben ik echt helemaal nat. De warme douche is geweldig; wat een terugweg!
Dank aan Hans en Theo voor de organisatie. Ik heb genoten en ga zeker weer mee, ook als er een buitje in de lucht hangt.
Johan Vermeer