Ook de 13de editie van de Recreanten Cup (voorheen Diepvrieskip) leverde weer een hoop sportiviteit, gezelligheid en heel veel C l u b g e v o e l op.

Introductie:
Ondanks de vakantieperiode lieten zich uiteindelijk toch nog 32 fanatiekelingen wegschieten door onze gerenommeerde starter Paul Verbruggen, bijgestaan door hulpstarter Bert Nijman. De elektronische tijdwaarneming was bij Martijn en Helonne in vertrouwde handen, ondersteund door ervaren handklokkers als Ingrid, Sjaak, Aad, Willem, Jesper en Peter B.  Al deze onmisbare krachten waren dankzij de inspanningen van Milan last minute ingevlogen en ook Roelof kreeg 2 minuten voor de start opeens een microfoon onder zijn neus geduwd om de sfeer rond de door de ijsmeesters zojuist super glad gestreken baan, verder te verhogen.

Meerdere prijzen:
Het eerste paar, Stephan en Ingmar, schoot als een komeet uit de startblokken, op weg naar razendsnelle tijden. Hoewel je daarmee in beginsel geen aanspraak kunt maken op de hoofdprijs, lijkt het voor velen toch een jaarlijks terugkerend ritueel om voor zichzelf vast te stellen of er al dan niet vorderingen zijn gemaakt.
Tessa viel (letterlijk) ín het startschot, blesseerde haar heup maar reed ondanks dat, met een van pijn vertrokken gezicht haar rit wel uit. Het leverde haar later in ’t Hogerop de weinig begerenswaardige “Valreep” op, een pechprijs die eveneens Peter S. ten deel … viel !

Er was een prijs voor de allereerste inschrijver (Mark K.), die daarmee een choco-haasje voor de neus zijn eigen dochter Tessa dacht te kunnen wegkapen.
Na eerst zichzelf, had hij haar als tweede ingeschreven. Voor straf diende hij zijn haasje inclusief excuses, aan Tessa te geven.

De oudste inschrijfster, Ans Oudejans, had zich helaas moeten afmelden wegens blessureleed. Daarom ging dit haasje geheel onverwachts opeens naar Irene; dit tot grote schrik van haar zelf! Het kan hard gaan; vorig jaar was zij nog één van de jongste.
Gino, met zijn 85 jaar, was onbedreigd de oudste deelnemer en nog niet van plan om er mee op te houden. Wat er van de vorige oudste deelnemers geworden was bleef voor alsnog voor iedereen een raadsel. Maar hij beweerde dat hij daar zéker niet schuldig aan was!

Toen stonden daar opeens niet één, maar twee jongste deelneemstertjes mij met grote ogen hoopvol aan te kijken. De lichting uit het verre Emmeloord (10 en 12 jaar) had hun eigen opa Sjoerd (de op één na oudste deelnemer) het vuur aan de schenen gelegd door hem middels hun respectieve PR’s, kansloos achter zich te laten. Ondanks, dan wel dankzij deze uitslag, was ook tijdens de collectief meegezongen Zuiderzeeballade, een metersbrede grijns niet van het gezicht van ons erelid af te branden.
Vervolgens ging dit mini-duo er ook nog eens met een speciale prijs vandoor: voor elk een schaatssleutelhanger omdat niemand van verder weg had moeten komen dan zij.

Trainer Hugo had de meeste pupillen weten aan te melden voor deze Cup en mag daarom de felbegeerde wisseltrofee, een kippig hoofddeksel, de rest van het jaar op houden (zie foto).
De sierlijkste schaats(t)er die we haast als betoverend over het ijs hadden zien glijden was Rosaline, terwijl de prijs voor de meest bijzondere bocht naar Roel S. ging, omdat geen schaatser zoveel aandacht besteedde aan de meest complexe hindernis die onze schaatssport kent.
De dit jaar voor het eerst ingevoerde nieuwe prijs ging ook naar Roel omdat hij, mogelijk dankzij uitgekiend bochtenwerk, een tijd had weten neer te zetten met een respectabel aantal nullen, te weten 1:00.04 min. Omdat we in deze eindtijd duidelijk een 0.0 herkennen, ontving hij deze allernieuwste prijs:  Een 0.0-biertje !

Klachtenprocedure:
Karel had zich vorig jaar bij mij beklaagd over zijn eindtijd. Hem was in de uitslag iets van 1:19 min. toebedeeld, terwijl hij ervan overtuigd was (en is) dat hij het gehele parcours in 59 seconden had weten te slechten. Hij kon deze bewering helaas niet staven en ook zijn eindtijd van nu leverde met 1:15 min niet veel ondersteunend bewijs.
Enfin, zoals iedereen weet kan er over de uitkomsten niet worden gestecheld. De “Statuten Recreanten Cup” laten ook hierin niets aan duidelijkheid te wensen over, waarmee de uitslag afgezien van het startpistool, Ohne Gewehr is!

Hoofdprijzen:
Wél zag de voltallige jury (en dat ben ik voorlopig even zelf) hierin hét magische getal voor het criterium van 2025. Dus… wie in zijn of haar “honderdsten” het getal 59 had staan, dan wel daar het dichtste bij zat, mocht zich tot winnaar of winnares van de Recreanten Cup 2025 laten kronen: eeuwige roem, een mini cupje met kleine oortjes, een grote paashaas en een ter plekke omgehangen medaille van ere-plastic.
Bij de dames lag de eindtijd van 1:01.60 het dichtst bij een XX:XX.59, waarmee Irene Molenaar ook nog eens de vrouwelijke hoofdprijs pakte.
Bij de mannen lag 0:53.63 het dichtst bij een XX:XX.59, waardoor de herenhoofdprijs naar Jasper van der Plant ging (zie foto).

Het bleef nog lang onrustig in de stad, tot iedereen weer tevreden huiswaarts keerde.

Bekijk hier de uitslagen van de tijden.

Douwe van der Kooi