Het onderstaande verhaal is een samenvatting uit de periode 1969-1983. Als basis dienen twee albums met krantenknipsels die Lou Hoogewerf gemaakt heeft van de periode 1969-2019 en die hij ter gelegenheid van het 150 jarig bestaan van onze IJsclub voor Haarlem en Omsterken aan het bestuur cadeau heeft gedaan.
Reeds in 1938 waren er bij de Haarlemse ijsclub al plannen voor het oprichten van een kunstijsbaan. Medio 1965 vonden besprekingen plaats tussen bestuurders van onze ijsclub en het gemeentebestuur over de aanleg van een kunstijsbaan. Er werd hierover ook met andere verenigingen contact opgenomen wat twee jaar later resulteerde in een fusie van de de IJsclub voor Haarlem en omstreken en de Hardrijclub Haarlem . En op 29 november 1968 werd, als gevolg van het genomen besluit in de buitengewone ledenvergadering van 11 maart 1968, de stichting “Kunstijsbaan Kennemerland” opgericht met een fonds van fl.14.000,-.
Na een tijd van lobbyen en collecteren bij de Haarlemse bevolking, het bedrijfsleven en eigen leden wordt er uiteindelijk gebouwd en op 8 oktober 1977 is de officiële opening van de kunstijsbaan Kennemerland een feit! Het toenmalige bestuur ging met veel positieve energie aan de slag en creëerde nieuwe kansen voor de club die tot een spectaculaire ledengroei leidde.
In 1978 klaagden de omwonenden van de ijsbaan over een ammoniaklucht. Bij controle van de installatie bleek een afsluiter los te zitten, het bleef onduidelijk hoe dit kon gebeuren. Was dit de opmaat naar het probleem wat zich vlak daarna openbaarde? Er volgde een zorgelijke tijd voor de kunstijsbaan: eerst kwam de baan omhoog en later vertoonde de ondergrond verzakkingen en werd de baan gedeeltelijk opgevijzeld. Dat mocht allemaal niet baten!
In september 1979 bleken er dermate ernstige scheuren in de betonnen baan te zitten dat het onverantwoordelijk werd geacht, om de in het beton verwerkte leidingen te vullen met koelvloeistof (ammoniak). Na inspectie werden grote bouwtechnische gebreken geconstateerd met als gevolg dat de opening van de baan op 15 oktober 1979 werd afgeblazen! Een ramp voor alle ijsclubs die daardoor getroffen werden. Per direct uitwijken naar de Amsterdamse Jaap Edenbaan en de Alkmaarse Meent was nauwelijks mogelijk i.v.m. reeds vastgelegde wedstrijden en de beperkte ruimte die nog over was om zo’n toeloop op te vangen. Een klap voor de regio schaatssport en wat gaan die 160.000 bezoekers doen, die het afgelopen seizoen de Kennemer Kunstijsbaan bezochten?
In het ontwerp en bij de bouw van de kunstijsbaan waren door Bouw- en Woningtoezicht al kanttekeningen gezet bij het gebruik van 6 meter lange heipalen i.v.m. mogelijke verzakkingen. Want achteraf hadden die 23 meter lang moeten zijn! Het adviesbureau Arnhem antwoordde er met verzakkingen rekening werd gehouden en daarmee was de kous af. Er volgde een spannende tijd want het voortbestaan van de Kunstijsbaan Kennemerland stond op het spel! Er werd actie gevoerd door veel recreatieve schaatsers, ijsclubs en uiteindelijk de wethouder van sportzaken om de ijsbaan te behouden!
Het werd een getouwtrek tussen de alle betrokken partijen en in 1982 – 1983 bereidde de ontwerper van de inmiddels gesloopte kunstijsbaan een schadeclaim voor tegen de bouwer, aannemer J.G. Nelis, voor de aflevering van slechte bekisting onder de baan. En dus daardoor mede aansprakelijk te stellen voor het debâcle! Met lef, handigheid en opportunisme is het de Stichting Kunstijsbaan Kennemerland gelukt om met aannemer J.G. Nelis tot een afspraak te komen waardoor de laatste tegen kostprijs een nieuwe en kwalitatief betere ijsbaan gaat bouwen.
Op 15 oktober 1983 heropende de nieuwe kunstijsbaan weer haar deuren, tot groot genoegen van velen!