Als “onszelf-respecterende-schaatsclub” zouden wij dit soort evenementen vaker moeten hebben, want als ik nog geen lid was geweest, dan had ik het ter plekke willen worden!
Pure gezelligheid:
In ‘t bommetje volle Hogerop was de gezelligheid er zaterdag vanaf te scheppen. Bij een roezemoezerige, licht opgewonden stemming kwamen we letterlijk stoelen en banken te kort: Want…. er was weer geschaatst dat de stukken er af vlogen!
De passie van het schaatsen brengt ons samen en als recreant krijg je maar heel af en toe de gelegenheid om je te meten met je mede-recreanten, of met jezelf: Heb je vooruitgang geboekt ten opzichte van je vorige 500m race, die toen nog Diepvrieskip heette? Velen is dat gelukt want er werden, hoewel het daar niet om te doen was, meerdere PR’s genoteerd.
Eindelijk is deze jaarlijks bedoelde Recreanten Cup weer eens verreden. We hebben ‘m om organisatorische reden een keer moeten laten schieten, maar ook Corona had ons al eens de “warme sjaal” om gedaan. Hoe dan ook, alleen al qua opkomst was dit mogelijk één van de meest succesvolle clubevenementen in jaren. Niet minder dan 53 recreanten hadden zich tijdig ingeschreven. Tijdig(!), omdat we de inschrijving eerder moesten sluiten in verband met de beschikbare wedstrijdtijd. Na een ingekort clubuur en een lekker dweiltje van Frank, restte ons slechts 3 kwartier voordat we weer plaats moesten maken voor een andere club. Maar al met al een prachtig record!
Terug naar het feestje:
Om in aanmerking te komen voor de hoofdprijs van de Recreanten Cup, is snelheid geheel irrelevant. De organisatie bepaalt elke editie opnieuw wat het criterium is voor de winst en die wordt steeds zó gekozen, dat snel of traag, jong of oud, technisch hooggeschoold of rijdend met de Franse slag, ‘m kan winnen. Meestal heeft het iets te maken met een actuele situatie of gebeurtenis, in combinatie met je gereden tijd, terwijl je dat schaatsend niet ècht kunt beïnvloeden!!
In de startjes van menig recreant herkent men vaak direct al een hoog gehalte aan amusementswaarde. Vervolgens gaat de één voluit, rijdt een ander puur op “mooi” en zie je weer een ander denken: na mij de ijstijd! En alles is goed, als je het maar naar je zin hebt! De meesten straalden dat ook uit, zeker nadat ze heelhuids de finishlijn waren gepasseerd.
Prijsuitreiking:
En dan begint het geduldig wachten op de uitslag met ludieke prijsuitreiking. Naast de hoofdprijs, ditmaal een originele oranje Cup-a-Soup Cup (met twee oren) en het een jaar lang mogen genieten van eeuwige roem, waren er ook weer handenvol wilde (troost)prijzen met hilarische onderbouwing. Zo waren er prijzen voor zowel onze beide 80-plussers (Ruud en Gino) als voor de twee jongste dametjes (Ailynn 9 en Vajèn 11). Een prijs voor de eerste inschrijver (Cor), voor de meest opvallende kleding (Susanne), voor de mooiste bocht (Guus), voor de meest voorkomende voornaam (de 3J’s: Jasper, Jasper & Jasper), voor de trainer die (volgens opgave) de meeste deelnemers had aangeleverd (Theo), voor de pechvogel van de dag (Jan), enzovoorts, enzovoorts: verzin maar wat!
Maar hét criterium bleek het schrikkelgetal 29. Dat moest ergens in je eindtijd voorkomen en bij voorkeur in de honderdsten van seconden. En dat was Mark de Vries met chirurgische precisie gelukt. Hij wist een tijd te noteren van 1.05,29.
Bij de dames moesten we iets harder zoeken, maar uiteindelijk vonden we bij Marian Blankman een 92. Haar tijd van 1.15,92 was volgens de jury close enough.
Conclusie:
Een èchte clubavond die mede mogelijk was gemaakt door de wedstrijdjury en hun klokkers en alle andere vrijwilligers. Iedereen is onmisbaar om van een club een CLUB te maken!
Tenslotte speelde één van de 3 Jaspers (Smit in dit geval) de avond weg op de helaas wat weinig gebruikte piano, maar zoals met alles: Je moet erbij zijn geweest om te weten waar we het over hebben.